در روز بیستم جمادی الثانی سال پنجم بعثت - خانه پیامبر (ص) - با تولد دختری غرق در سرور و شادمانی شد. چشمان خدیجه (س) همسر پیامبر (ص)، از اشک شوق پر شد و محمد (ص) که نگاهش را به آسمان دوخته بود، در قنوتی زیبا؛ به درگاه خداوند سپاس گفت. آنگاه شادمان و بی قرار کودک را درآغوش گرفت. پیامبر (ص) پیشانی او را بوسید و به چهره اش که آرام و با شکوه بود؛ نگریست. سپس فرمود: نام این دختر را به فرمان خداوند فاطمه می گذارم. خدیجه نیز با تبسمی شیرین و نگاهی مهربان، ابراز رضایت کرد.
فاطمه(س) در خانه بزرگترین انسان هستی پرورش یافت. پدرش، محمد مصطفی پیامبر(ص) اسلام (ص) و پیام آور تکامل و تعالی الهی بشر بود. مادرش نیز خدیجه، بانوی بزرگ و نخستین زنِ مسلمان تاریخ بود. فاطمه از همان کودکی در مکتب وحی به تحصیل دانش پرداخت. پدرش ؛ برترین معلم بشر، نور وحی را بر فاطمه می افکند و قلب پاک را مالامال حقایق الهی می کرد. گوش راز آشنای فاطمه، رازها را می شنید و از لبهای پرمهر پدر، تفسیر هستی می آموخت. پدرش برترین شیوه های تربیتی را در پرورش او به کار می بست. او را و حتی دستهایش را می بوسید و می فرمود: فاطمه پاره تن من است».
درباره این سایت